Sen

Ve fırtına olunca aklıma geleceksin, Sen, ilk sığınacak liman.
Sarhoş olup evimin yolunu unuttuğmda aklıma yine Sen geleceksin
Islandığımda kurulanmak için en güzel havluların Sende oluduğunu,
En güzel yemeğin en güzel şaraba nerede eşlik ettiğini bileceğim

Kar

Sabahtı, kaloriferin soğuduğu, senin benden uzak uyuduğun için hafiften üşüterek uyandığım bir sabahtı. Seni uyandırmadan kalkmayı başardım. Eşyalarımı toplamak üzere yan odaya geçtim.

Etrafa baktım çıkmadan. Ahşap kokusuna karışmış kokunu hala hissediyordum. Sana son kez bakışımdan bir kaç saniye geçmiş olmasına rağmen kapının aralığından tekrar baktım.

Seninle konuşmaya hiç doyamadığım gibi, giderken de sırası ile göreceğin banyo kapısı, buzdolabı kapısı ve evin giriş kapısına notlar bıraktım.

Evin giriş kapısı dediysem de, benim için çıkış kapısı oldu artık.

Saat çok erkendi. Çalışmayan asansörünü beklemek yerine merdivenden indim. Karanlık hala kendini hissettiriyordu. Binanın önündeki sokak lambası kendini aydınlatabilecek cılızlıkta arada bir titreyerek yanıyordu.

Soğuktu, şehirden uzaktaki mahallende kar yağıyordu. Montuma sarıldım. Çantamı tutmadığım elimi cebime koyup bir minibüs bulma ümidi ile alt caddeye indim.

Sen uyandığında ben artık başka bir şehirdeydim.