Bir şiir

Şiir tehlikelidir. Yılların biriktirdiği hissiyatı bir iki mısrada sunamayacaksan girmeyeceksin. Şiir tehlikelidir, sen dünyaları değiştiren birşeyler yazdığını söylerken, aslında sarhoşsundur, sadece senindir şiir ve başkası için bir hiç olabilir.

Şiir sanattır, çünkü estetiktir. Güzelliktir, iz bırakır, herkes kendine yorar, ağlatabilir, ince tellerine dokunabilir.

İşte bu yüzden yazdıklarımın sadece bir kısmını paylaştım onunla. Dünyaları değiştirmedi. Sular hep aynı yöne aktı, yollar hep uzun geldi, telefon hep bir ağır... Ve efkar basar her birini okuduğumda, gece vakitleri Ankara şehirlerarası otobüs terminalindeymişim gibi.

Ama bazen öyle bir kelime vardır ki. Tüm dünyanın boktan sıkıcılığını ve benim büyük kaybedişlerimin üzerinden geçebilir. Aklımı başımdan alabilir. Bu kelimeleri öyle bir kullanır ki "Üstat" gibi şairler, hiç birşey umrunda olmaz. Bazı kelimeler vardır ki fani değildir. En güzel çiçekler bile kururken, en güzel şaraplar mahzenlerinde bozulurken, bu kelimeler hiç yaşlanmaz.

İşte o kelime bütün şiiri değiştirir. her şey sıradan olsun, bayağı olsun. Ama şarabı "aşk"tan olsun.
Aşksız şarap içilir mi?

bize bir masa ayır Yanakimu

Aleksandra'mla benim için

bir masa.

üstü çiçeksiz,

örtüsü gazeteden,

şarabı aşktan,

hem hülyadan.

Aleksandra'm mızıka çalsın

siyaha çalar parmaklarıyla,

güftesi bayağı şarkılar,

adi havalar.

meyhane acı zeytinyağı koksun,

sen hoşnut ol Yanakimu...

*Sait Faik