"Bütün bunların birgün biteceğini bile bile başladın. Yine de kendini böyle bir sona hazırlamak için hiç birşey yapmadın. Şimdi gelip, şurada oturmuş, onunla içtiğin son şarabın neden eskisi gibi lezzetli gelmediğini anlamaya çalışıyorsun.
Kalbin başka hissetse de içinde bir yerde tedirgindin. Ve artık dayanamıyorsun. Sevginin kullanılması ise azıcık kalan gururunu süpürür nitelikte. Bunları da görmezden gelemiyorsun artık.
Senin bildiğin fakat düşünmek istemediğin sondan çok daha önce gerçekleşti. Artık onu gördükçe heyecan değil, gerilim yaşayacağını biliyorsun.
O, daha önce de başaramadığı gibi, seni asla anlamayacak. Üzülecek belki ama üzüntüsü senin üzüntünden farklı, kendi bencilliğinde olacak."
Alfabesini anlamadığım şehrin gotik binalarının önünde, yolcularını alan kırık dökük belediye otobüsüne bakarken dinledim. Yorulmuştum.
No comments:
Post a Comment