Son beş kilometre kaldı. Şu ana kadar hiç yapmadığın birşeyi yapıyorsun, pes etmeyeceksin. Beyninde düşünmek için kalan son enerjiyi onu düşünerek de harcamayacaksın. Attığın her adımın bitiş çizgisine beni yaklaştırdığını biliyorum ve durmak istemiyorum.
Mesafeye bakmayı bıraktım. Ansızım gelsin istiyorum bu sonun. Senden sonra ansızın sonlara alıştım belki. Ama parkuru biliyorum. Başka yokuş yok bundan sonra.
Tüm güzellikler geride kalınca insanın unutması kolaylaşıyor. Güzellikler güzel bile kalmıyor.
Susadım. Şarabın tat bulduğu gecelerin sabahında susadığım kadar susadım. Ama o anlardaki gibi dingin değilim. Aksine yorgunluğum ayak ucumdan kendi kendine kapanan gözlerime kadar hissediliyor.
Seni unutmak yerine seni sevmeyi unutmayı hiç düşünmemiştim. Bu kadar kolay olacağını bilmiyordum.
Bir kalabalık görüyorum, Bitiş çizgisinde ucuz balonlarla yapılacak bir kutlama var. Geride kaldın. Sen yürümeye dahi cesaret edemedin. Kendi halinle memnun olmanın tüm kötü etkilerini yavaşça hissedeceksin.
Ve anladığında ne sen beni göreceksin, ne de ben sana koşacağım.
No comments:
Post a Comment