Cumartesi

Karaköy rıhtımında kendimi Neva nehrinin kıyısında gibi hissettim. Aynı kalabalık, daha fazla balık kokusu.

Kafamı boşalttım akıntıya.
Biliyorum ki Marmara'ya karışacak tüm kaygılarım, oradan da nereye giderse gitsin.
Bu kadar kolay olacak işte.

Belki adalara giderler.
Kınalı'yı pas geçip doğrudan Burgaz'a uğrar tüm tasalarım.
Rıhtıma vururlar tüm şiddetiyle.

Sonra biraz yokuş çıkarlar belki dalgalardan kurtulup rüzgarla,
Sait'in evine giderler, tahta kapının altından üstünden içeri sızarlar palmiyelerin esintisiyle.
Bir sarı yaprakta kelime olurlar, 60 yıldır kuru kuru bekleyen yaprakta.

Böylelikle yine bana dönmüş olurlar