Mozart ve Domaniç yolu

Yarın seni göreceğim,
Sanma ki elim titriyor, nefes alamıyorum
Hayır, aksine gayet ihtiyatlıyım bu sefer,
Her şeyi kontrol ettim, yolda kalmamalıyız,
Sana ulaşmalıyım,
Ve saçlarının iki yıl önceki gibi,
Kısa saçlarının,
Mis gibi kokusunu duymalıyım.

Sonra az sütlü kahveni getirmeliyim yanımda,
Sıcak olmalı, ellerin ısınmalı.

Seni,
Sıcak kalbini düşündükçe,
Binlerce kilometre uzakta olduğunda bile
Hiç yalnız kalmadım.
Şimdi geliyorsun tüm özlemlerimi gidermeye,
Güneş doğacak Domaniç dağlarının arasından.
Sislerle kaplı olsa da tepeler,
Yukarı baktığımızda, kol kola, güneşi göreceğiz.
Ben saçlarının arasında.

Bir yol olacak, gideceğiz,
Motor gürültüsünü bastıran kalp atışlarımız,
Yolları kısaltan, seninle akıp giden zaman.
Hepsi burada bizle gelecek.
Orada Sana diz çökeceğim,
Sırf dağlar şahit olsun diye,
Çünkü Sen dağlara inanırsın Artvin kızı,
Başka bir şeye değil.
Sen dağları ararsın sislerin ardında,
Ben seni bulurken.